آزمایش تعیین مقاومت سائیدگی مصالح سنگی درشت دانه به وسیله ی سایش و ضربه در دستگاه لوس آنجلس

دامنه  کاربرد 

این آزمایش روش تعیین مقاومت سائیدگی دانه های سنگی درشت دانه ی کوچکتر از 5/37 میلی متر

را به وسیله ی دستگاه لوس آنجلس شرح می دهد.

خلاصه آزمایش

آزمایش لوس آنجلس به منظور سنجش مقاومت سنگدانه های معدنی با دانه بندی استاندارد  در برابر 

ضربه و سایش انجام می شود. ماشین لوس آنجلس یک استوانه فولادی دوار است که در آن تعداد مشخصی

گلوله ی فولادی ریخته شده است. تعداد گلوله ها به دانه بندی نمونه  مورد آزمایش بستگی دارد.

هنگامی که استوانه می چرخد یک پره، نمونه و گلوها ار با خود به بالا می برد و از آنجا آنها را به طرف مقابل

استوانه می ریزد. به این ترتیب اثر ضربه ولهیدگی ایجاد می شود. سپس محتوای استوانه ضمن سائیده

شدن در داخل آن حرکت می کنند تا با دیگر به پره برخورد کرده و این سیکل تکرار گردد. بعد از آنکه استوانه

به تعداد دور های مشخصی چرخید، محتوای آن را خارج  کرده و مصالح سنگی را از الک عبور می دهند تا

درصدی را که بصورت خاکه در آمده است، مشخص کنند .

اهمیت و کاربرد

آزمایش لوس آنجلس به طور وسیعی برای تشخیص کیفیت نسبی و قابلیت مصالح سنگی که دارای ترکیبات

معدنی مشابهی بوده و از منابع مختلفی تهیه شده اند، به کار برده می شود نتایج این آزمایش را نمی توان

بدون بررسی های لازم به عنوان یک معیار معتبر برای مقایسه بین مصالح سنگی که ساختمان ، منبع و

ترکیبات متفاوتی دارند ، به کاربرد . مشخصاتی که بر  اساس این ازمایش حاصل می شود باید با دقت زیاد و

با توجه به انواع مصالح سنگی موجود و سابقه عملکرد آنها مورد بررسی قرار گیرند.

وسایل مورد نیاز

دستگاه لوس آنجلس – در شکل (1) مشخصات اساسی دستگاه لوس آنجلس نشان داده شده است.

ماشین از یک استوانه فولادی تو خالی که دو انتهای آن بسته است، تشکیل می شود. قطر داخلی

سیلندر 5±508  میلی متر می باشد. استوانه باید روی انتهای میله هایی  که به دو قاعده آن متصل

گردیده اند، سوار شود ( میله ها به داخل استوانه وارد نمی شوند ). استوانه باید حول محور خود به

طور افقی دوران نماید و خطا در شیب محور آن نباید بیش از 1 درصد باشد. بر روی استوانه باید دریچه ای

برای ریختن نمونه به داخل آن پیش بینی شده باشد ولازم است یک در پوش مناسب که مانع خروج غبار

از استوانه شود برای این دریچه در نظر گرفته شده باشد که سطح داخلی استوانه به هم نخورد.

پره ی فولادی داخل استوانه باید قابل برداشتن بوده و در تمام طول استوانه امتداد یافته باشد. پره از طرف

داخل به اندازه 2±89 میلی متر بیرون می زند. ضخامت پره باید مناسب بوده و به وسیله پیچ یا هر وسیله ی

مناسب دیگر به طور محکم به بدنه متصل گردد. پره باید در فاصله ی حداقل 27/1 متری از سوراخ قرار بگیرد.

این فاصله در محیط خارجی استوانه و در جهت حرکت اندازه گیری می شود.

دستگاه آزمایش باید به نحوی تنظیم شده باشد که سرعت دوران آن یکنواخت باشد. در صورتی که از نبشی

به عنوان پره استفاده شده است، جهت حرکت باید به گونه ای باشد که محتوای ماشین روی سطح داخلی

نبشی جمع شود.

الک-  با مشخصات استاندارد ASTM E11

ترازو – با دقت 1/0 درصد وزن نمونه  مورد آزمایش

گلوله- گلوله ها باید از فولاد و با قطر متوسط 8/46 میلی متر و وزن 390 تا 445 گرم باشند.

نمونه کارگاهی باید مطابق دستور العمل ASTM D75 بر داشته شود و اندازه های مناسب آن  مطابق

استاندارد ASTM C702  برای آزمایش تفکیک گردد.

نمونه آزمایش

نمونه آزمایش باید شسته شده و داخل کوره در دمای 221 تا 230 درجه فارنهایت ( 105 تا 110 درجه سانتی گراد)

تا رسیدن به وزن ثابت، خشک شود. نمونه باید به قسمت های متعددی با اندازه های متفاوت تفکیک شده و

مطابق رده بندی جدول مقدار مشخصی از هر قسمت با هم مخلوط شود. دانه بندی های 

ارائه شده اند ، با دانه بندی مصالحی که چدر عمل بکار می روند ، مطابقت بیشتری دارند. قبل از آزمایش باید

وزن نمونه با دقتی نزدیک به یک گرم ثبت گردد.

روش آزمایش

نمونه مورد آزمایش را در ماشین لوس آنجلس بریزید و اجازه دهید ماشین با سرعت 30 تا 33 دور در دقیقه ،500

دور  بچرخد. سپس مصالحی را از ماشین خارج کرده و ابتدا آن را از الک درشت تر از 7/1 میلی متر ( نمره ی 12)

عبور دهید. سپس دانه های عبور کرده از این الک را طبق استاندارد ASTM C136 از الک 7/1 میلی متر عبور دهید.

مصالح  درشت تر از 7/1 میلی متر را شسته و در داخل کوره در دمای  221 تا 230 درجه فارنهایت

(105 تا 110 درجه سانتی گراد ) تا رسیدن به وزن ثابت ، خشک نمائید. سپس وزن مصالح خشک  شده را با دقت یک گرم تعیین کنید.

محاسبات

زن مصالحی که از دست رفته است ( تفاوت بین وزن ابتدایی ووزن نهایی نمونه مورد آزمایش) را بصورت درصدی

از وزن اولیه نمونه محاسبه کنید. این مقدار به عنوان در صد مصالح از دست رفته ذکر می شود.

 آزمایش تعیین درصد رطوبت کلی سنگدانه ها توسط خشک کردن 

دامنه کاربرد

این روش آزمایش برای تعیین درصد رطوبت قابل  تبخیر در نمونه ای از سنگدانه بکار می رود.

اهمیت

این روش آزمایش برای اهداف معمولی مانند اصلاح نسبت اجزای مخلوط بتن ، به اندازه ی

کافی صحیح می باشد. در این آزمایش معمولاً دقت تعیین رطوبت موجود در نمونه خیلی بیشتر

از دقت نمونه گیری از دپوی سنگدانه می باشد. در شرایطی که خود سنگدانه هم تحت تاًثیر دما

دچار تغیرات می شود،یا هنگامی که اندازه گیری های دقیق تر و صحیح تری لازم می باشد،آزمایش

باید در یک کوره ی (اون) مجهز به تهویه و سیستم کنترل دما انجام شود.

قطعات بزرگ سنگدانه ها ، بخصوص آنها که بزرگتر از 50 میلی متر می باشند، زمان زیادتری برای

خروج رطوبت نیاز دارند. استفاده کننده از این روش آزمایش باید با توجه به هدف خود میزان دقت

خشک کردن سریع را در مورد سنگدانه های درشت بررسی نماید.

وسایل آزمایش

ترازو- ترازو باید در محدوده ای که مورد استفاده قرار می گیرد، با دقتی معادل 1/0 در صد بار آزمایش قابل قرائت باشد.

منبع گرما- کوره ای (اون) است مجهز به تهویه که بتواند دمای اطراف نمونه را در حدود 5±110 درجه ی سانتی گراد

بطور ثابت نگهدارد. هنگامی که کنترل دما در یک فضای محصور لازم نمی باشد، می توان از منابع دیگر گرما مانند

اجاق های برقی یا گازی ، لامپ های گرمازای برقی .

روش آزمایش استاندارد برای تعیین وزن مخصوص و فضای خالی مصالح سنگی

دامنه کاربرد

این آزمایش روش تعیین وزن مخصوص مصالح سنگی متراکم یا غیر متراکم یا غیر متراکم و همچنین محاسبه ی فضای خالی

مصالح ریز دانه ، درشت دانه  یا مصالح مخلوط را شامل می شود. این روش برای مصالح سنگی که حداکثر اندازه ی اسمی

دانه های آنها از  6 اینچ (150 میلی متر ) تجاوز نمی کند ، قابل استفاده است.

تعاریف و اصطلاحات

تعاریف : به جز در مواردی که مشخص شده است ، در بقیه موارد کلیه تعاریف ASTM C125 می باشد

جرم- مقدار توده یک جسم است ( وزن  را ملاحظه کنید ).

وزن مخصوص –وزن واحد حجم یک ماده.

 وزن- نیروی اعمال شده به جسم بوسیله جاذبه (جرم را ملاحظه کنید)

اصلاحات

فضای خالی در واحد حجم مصالح سنگی- فضای خالی بین دانه ها در توده ی مصالح سنگی که توسط

ماده معدنی جامد اشتغال نشده است.

اهمیت و کاربرد

این روش معمولا برای تعیین وزن مخصوص به کار برده می شود. در بعضی از روش های طرح بتن برای تعیین

نسبت های اجزاء از وزن مخصوص مصالح استفاده می شود.

همچنین در مواردی که لازم است کمیت های جرم و حجم به هم تبدیل شوند ، وزن مخصوص مورد استفاده قرار

می گیرد. در این روش رابطه بین درجه تراکم مصالح سنگی در محل نگه داری یا دپو و آنچه  بدست آورده می شود

نا معلوم می باشد. بعلاوه مصالح سنگی درمحل نگهداری یا دپو معمولا دارای رطوبت سطحی یا جذب شده می باشند ،

در حالی که در این آزمایش وزن مخصوص مصالح در حالت  خشک تعیین می گردد.

درصد فضای خالی بین ذرات براساس وزن مخصوص تعیین شده در این آزمایش ، محاسبه می گردد.

***وسایل آزمایش ***

ترازو – با دقت 1/0 درصد بار مورد آزمایش

تخماق- یک میله فولادی به قطر 8/5 اینچ ( 16 میلی متر )است که طول تقریبی آن 24 اینچ ( 600 میلی متری )  می باشد

و سر آن به صورت نیمکره ای به قطر خود میله در آمده است.

پیمانه – یک ظرف فلزی استوانه ای است که بهتر است دسته دار با شد. پیمانه باید آب بندی شده بوده و برای کاربرد های

سخت مقاومت کافی داشته باشد. لازم است ارتفاع پیمانه تقریباً مساوی قطر آن باشد ولی از 80 درصد قطر کوچکتر و از 150

درصد قطر بزرگتر نباشد. باتوجه با اندازه دانه های مورد آزمایش حجم پیمانه باید با جدول ( 1 ) مطابقت داشته باشد. ضخامت فلز

مورد استفاده در ساخت پیمانه باید طبق جدول ( 2 ) باشد. زه بالای پیمانه باید در حد 01/0 اینچ (25/0 میلی متر ) صاف و مسطح

بوده و از راستای موازی با کف کمتر از 5/0 درجه انحراف داشته باشد.

 در صورتی که این پیمانه از فولاد یا فلز مناسب دیگری که به سادگی به خمیر سیمان نمی چسبد، ساخته شود. از آن می توان برای

تعیین وزن مخصوص بتن طبق استاندارد ASTM C138  نیز استفاده نمود.

بیلچه- یک با اندازه مناسب برای پر کردن پیمانه با مصالح  سنگی

مقدار نمونه باید تقریباً 125 تا 200 درصد مقدار لازم برای پر کردن پیمانه باشد و با دست به نحوی جابجا شود

که دانه ها از هم جدا نشوند. نمونه مصالح  تا رسیدن به وزن ثابت در یک کوره با دمای 9±320 درجه فارنهایت

( 5±110 دررجه  سانتی گراد) خشک می  شود.

کالیبراسیون ظرف

پیمانه را با آبی که دمای اتاق یکساننن است پر کنید و درب آن را با یک صفحه ی شیشه ای به نحوی بپوشانید

که حباب های هوا و آب اضافی بتوانند خارج شوند.

جرم آب ریخته شده در پیمانه را به کمک ترازو و طبق روش داده شده در قسمت 4-1 تعیین کنید.

دمای آب را اندازه گرفته و چگالی آن را از جدول (3) بدست آورید (در صورت لزوم می توان بین اعداد جدول درون یابی کرد)

از تقسیم جرم آبی که پیمانه را پر نمود بر چگالی آن ، حجم ظرف (V) را محاسبه کنید.  همچنین با تقسیم چگالی آب بر

جرم آبی که پیمانه را پر نموده است، ضریبی  برای (1/V) بدست آورید.

پیمانه ه باید حداقل یک مرتبه در سال و یا در مواردی که در مورد دقت آنها تردید وجود دارد، مجدداً کالیبره شوند.

انتخاب روش

فقط در مواردی که به طور خاص قید نشده باشد، باید برای تعیین وزن مخصوص غیر متراکم از روش غیر متراکم استفاده شود.

در موارد دیگر وزن مخصوص متراکم باید به وسیله کوبیدن یا لرزاندن مصالح سنگی تعیین شود. برای مصالحی که حد اکثر اندازه

اسمی دانه های آن ها 5/1 اینچ (5/37 میلی متر) یا کمتر است از کوبیدن بوسیله میله و برای مصالحی که حد اکثر اندازه ی

اسمی دانه های آنها بیش از 5/1 اینچ (5/37 میلی متر) و کمتر از 6 اینچ (150 میلی متر) باشد، از لرزاندن استفاده می شود.                              

کوبیدن با میله

یک سوم ظرف را پر کنید  و با انگشت سطح آن را صاف نمائید. با 25 ضربه توسط میله تخماق تمام سطح را بطور یکنواخت بکوبید.

بار دیگر دو سوم ظرف را پر کرده و مانند لایه اول آن را بکوبید. بالاخره ظرف را لبریز نموده و مانند لایه های قبل آن را متراکم کنید.

سطح مصالح را با انگشت یا بوسیله یک تیغه مستقیم صاف نمائید. این کار یباید طوری انجام شود که بر آمد گیهای جزئی مربوط

به قطعات بزرگ مصالح درشت دانه تقریباً با فضاهای خالی بزرگتر در زیر سطح فوقانی ظرف هم اندازه باشد.

کوبیدن اولین لایه نباید به نجوی انجام شود که میله بشدت با کف ظرف ببرخورد کند. در کوبیدن دومین و سومین لایه باید نیروی

کافی اعمال شود، اما اعمال نیرو به اندازه ای نباشد که موجب نفوذ میله در لایه های زیرین شود.

جرم ظرف حاوی مصالح و جرم ظرف خالی را با دقت 1/0 پوند (05/0 کیلوگرم) تعیین و ثبت نمائید.

روش لرزاندن

پیمانه را در سه لایه ی تقریباً مساوی ودر سه نوبت پر کنید. در هر نوبت برای متراکم کردن مصالح داخل پیمانه آن را بطور متناوب

از فاصله ی 12 اینچی    ( 50 میلی متر ) روی یک بستر محکم ( مثلاً یک کف بتنی ) رها کنید. به این ترتیب دانه های مصالح در

حالت بسیار متراکم مرتب می شوند.

برای متراکم کردن هر لایه پیمانه را 50 مرتبه طبق روش فوق بیندازید (25 بار روی هر طرف ) و سطح مصالح را با انگشت یا بوسیله

یک تیغه مستقیم صاف نمائید.این کار باید طوری انجام شود که بر آمدگیهای جزئی درشت دانه ها تقریباً فضاهای خالی بزرگتر در زیر

سطح فوقانی پیمانه هم اندازه باشند.

جرم پیمانه حاوی مصالح و جرم پیمانه خالی را بادقت 1/0 پوند ( 05/0 کیلوگرم) تعیین و ثبت کنید.

روش غیر متراکم

پیمانه را به کمک یک سر طاس از مصالح سنگی لبریز کنید ، مصالح را از ارتفاعی کمتر از 12 اینچ (50 میلی متر) از بالای ظرف به

داخل آن تخلیه کنید و دقت نمائید دانه ها از یکدیگر جدا نشده و دانه بندی عوض نشود. سطح مصالح را با انگشت یا بوسیله یک

تیغه مستقیم صاف نمائید. این کار باید طوری انجام شود که بر آمدگی های جزئی درشت دانه ها تقریباً با فضاهای خالی بزرگتر

در زیر سطح فوقانی پیمانه هم اندازه باشد.

جرم پیمانه حاوی مصالح و جرم پیمانه خالی را با دقت 1/0 پوند (5/0 کیلوگرم) تعیین و ثبت کنید.

محاسبات

وزن مخصوص- وزن مخصوص را برای روش کوبیدن ، لرزاندن یا غیر متراکم بصورت زیر محاسبه کنید:

( 1 )                               M = (G – T) / V

یا

( 2 )                                 M=(G – T) × F  

در اینجا :

M= وزن مخصوص مصالح سنگی بر حسب پوند بر فوت مکعب ( کیلوگرم بر متر مکعب )

G= جرم مصالح به علاوه پیمانه بر حسب پوند ( کیلوگرم)

T= جرم پیمانه بر حسب پوند ( کیلو گرم )

 V= حجم  پیمانه برحسب فوت مکعب ( متر مکعب )

F= ضریب حجم بر حسب یک بر فوت مکعب ( یک بر متر مکعب )

-  وزن مخصوص تعیین شده بوسیله این روش برای مصالح خشک شده در کوره است. اگر وزن مخصوص مصالح اشباع با

سطح خشک (SSD) خواسته شده باشد، عین روش شرح داده شده در این آزمایش را بکار برید و سپس از رابطه ی زیر

وزن مخصوص اشباع با سطح خشک را محاسبه کنید.

( 3 )                          = M { 1 + (A/100) }  

در اینجا :

 Mssd = وزن مخصوص در شرایط   SSD بر حسب پوند بر فوت مکعب ( کیلوگرم بر متر مکعب ) و

=A درصد رطوبت جذب شده که طبق ASTM C127 و ASTM C128  تعیین می گردد.

فضای خالی- فضای خالی مصالح سنگی با توجه به وزن مخصوص تعیین شده به روش کوبیدن ، لرزاندن یا غیر متراکم

طبق رابطه ی زیر تعیین می گردد :

         ( 4 )                       (S × W) - M} / (S × W)}Voids = 100 %

در اینجا : 

 =M وزن خصوص مصالح سنگی بر حسب پوند بر فوت مکعب ( کیلوگرم بر متر مکعب )

S =چگالی فضایی ( براساس شرایط خشک ) که طبق ASTM C127  یا ASTM C128  تعیین می گردد.

W=  چگالی آب معادل 3/62 پوند بر فوت مکعب (998 کیلوگرم بر متر مکعب)

گزارش

نتایج بدست آمده برای وزن مخصوص باید با دقت 1 پوند بر فوت مکعب (10 کیلوگرم بر متر مکعب) به صورت زیر گزارش شود :

 وزن مخصوص به روش کوبیدن

 وزن مخصوص به روش لرزاندن

 وزن مخصوص غیر متراکم

فضای خالی مصالح باید با دقت 1 درصد به صورت زیر گزارش شود :

فضای خالی در مصالح سنگی متراکم شده به روش کوبیدن با میله برحسب درصد

فضای خالی در مصالح سنگی متراکم شده به روش لرزاندن بر حسب درصد

فضای خالی در مصالح غیر متراکم برحسب درصد

 آزمایش  دانه بندی مصالح سنگی ریز دانه و درشت دانه بوسیله الک

دامنه ی کاربرد

این آزمایش نحوه ی تعیین توزیع اندازه ی دانه ها در مصالح ریز دانه و درشت دانه را به کمک الک شرح می دهد.

خلاصه روش آزمایش

نمونه توزیع شده ای از مصالح سنگی خشک، از یک سری الک که به دنبال هم از بزرگ به کوچیک مرتب شده اند،

عبور داده می شود و توزیع اندازه دانه ها تعیین می گردد.

اهمیت و کابرد 

این روش برای تعیین دانه بندی مصالح سنگی ( شن و ماسه ) به کار می رود.

نتایج این آزمایش به منظور تطبیق توزیع اندازه ی دانه ها با مشخصات لازم برای مصالح سنگی و همچنین تهیه اطلاعات

لازم برای کنترل تولید سنگدانه های مختلف و مخلوط هایی که از آنها مصالح سنگی به کار می رود، مورد استفاده قرار

می گیرد.

اطلاعات حاصل از این آزمایش را می توان برای تصمیم رابطه بین تخلخل و تراکم نیز مورد استفاده قرار داد.

برای مصالح ریز تر از 75 میکرون  (الک شماره 200 )  نمی توان تنها به کمک این روش و استفاده از الک

دانه بندی دقیقی را تعیین نمود.

در این موارد باید از آزمایش ASTM 

C117 استفاده کرد. مصالح ریز تر از 75 میکرون با شستن مصالح روی الک شماره ی 200 به دست می آیند. 

*** وسایل آزمایش***

ترازو- ترازو هایی که برای آزمایش مصالح ریزدانه و درشت دانه به کار  برده می شوند باید دارای دقت هایی به شرح زیر باشند:

برای مصالح ریز دانه دقت ترازو باید 1/0 در صد بار مورد آزمایش یا 1/0 گرم باشد (هر کدام که بزرگتر است)

برای مصالح درشت دانه یا مخلوطی از مصالح ریز دانه و درشت دانه دقت ترازو  5 /0 گرم یا 1/0 در صد بار

مورد آزمایش باشد ( هر کدام بزرگتر است )

الک ها – الک ها باید طوری روی هم سوار شوند که از هدر رفتن مصالح هنگام الک کردن جلوگیری شود.

الک ها باید مشخصات ذکر شده در ASTM E11  را دارا باشند.

تغییرات قطر متوسط سوراخ الک هایی که سوراخ های آنها بزرگتر از 125 میلی متر ( 5 اینچ ) است می تواند

2± در صد بوده و قطر اسمی سیم های آنها باید 8 میلی متر یا بزرگتر باشد.

لرزاننده های مکانیکی الک ها – لرزاننده مکانیکی الک ها  باید لرزش قائم ، یا لرزش و جانبی را به الک منتقل کند،

طوری که دانه ها در روی الک به بالا و پائین پریده و بلغطندتا در جهات مختلف روی سطح الک قرار بگیرند. لرزش

الک ها باید باید تا حصول شرایط ذکر شده در بند 6-4 ادامه یابد.

کوره – یک کوره با اندازه مناسب که قادر باشد دمای یکنواخت 5± 110 درجه سانتی گراد ( 9 ± 230 درجه فارنهایت  )

را حفظ کند.

 نمونه برداری

نمونه برداری باید مطابق روش عملی ASTM D75 انجام شود. وزن نمونه کارگاهی باید برابر وزن ذکر شده در ASTM D75  

یا چهار برابر اوزان ذکر شده

کل مخلوط را به هم زده و مقدار مناسبی ار آن را طبق دستور العمل ASTM C702  بر می دارند. وزن نمونه ای که برای

آزمایش به کار می رود باید بعد از خشک کردن تقریبا برابر وزن خواسته باشد.

مصالح سنگی ریزدانه- وزن نمونه مصالح ریز دانه بعد از خشک کردن باید به صورت زیر باشد:

مصالحی که حداقل 95% آن را از الک شماره ی 8 ( 36/2 میلی متر ) عبور می کند ، 100 گرم .

مصالحی که حداقل 85% آن را از الک شماره ی 4 (75/4 میلی متر)  عبور کرده و بیش از 5 درصد

آن روی الک شماره ی 8 (36/2 میلی متر) باقی ماند ، 500 گرم

مصالح سنگی درشت دانه -  وزن نمونه مصالح درشت دانه باید به صورت زیر باشد : 

مخلوط های مصالح ریز دانه و درشت دانه- وزن نمونه آزمایش مخلوط مصالح ریزدانه و درشت دانه

باید طبق بند 5-4 باشد.مقدار نمونه لازم برای مخلوط های درشت دانه به میزانی است که امکان

انجام آزمایش با لرزاننده های مکانیکی بزرگ وجود داشته باشد.

نتیجه ی این آزمایش برای نمونه هایی از سنگدانه های درشت تر از 50 میلی متر نیز رضایت بخش

خواهد بود ، مشروط بر آنکه مقدار نمونه

کمتر باشد و معیار پذیرش یا عدم پذیرش مصالح متوسط نتایج چند آزمایش باشد طوری که مقدار

نمونه ضربدر تعداد نمونه هایی که آزمایش

می شوند برابر حداقل مقادیر داده شده شود.

برای تعییین مقدار مصالح ریز تر از 75 میکرون (شماره ی 200) از روش ASTM C117

به صورت زیر استفاده می شود:

- برای سنگدانه هایی که حداکثر اندازه اسمی دانه های آنها 5/12 میلی متر (2/1 اینچ) یا کمتر است،

همان نمونه ی آزمایشی که در ASTM C117 و در این ازمایش به آن اشاره شد به کار برده می شود.

نمونه را ابتدا مطابق ASTM C117 خشک کرده و به صورت خشک طبق بند 6-2 تا 6-7 الک می کنند.

-  در مورد مصالح سنگی که حداکثر اندازه اسمی دانه های آنها بزرگتراز 5/12 میلی متر (2/1 اینچ)

است ،

می توان نمونه ازمایشی  یا نمونه های آزمایشی جداگانه ای را برای

آزمایش ASTM C117 و این روش به کار برد.

- در مواردی که مشخصات ، لزوم تعیین مقدار کل مصالح ریزتر از 75 میکرون را به وسیله ی شستشو

از روی الک و الک کردن به صورت خشک ایجاب می نماید، روش شرح داده شده در بند 5-7-1 به کار برده

می شود.

روش آزمایش

• • نمونه ی آزمایش را تا رسیدن به وزن ثابت در دمای 5± 110 درجه سانتی گراد (9±230 درجه فارنهایت) خشک کنید.
  • برای دست یابی به مشخصات مورد نیاز مصالح باید الک هایی با اندازه های مناسب انتخاب شوند. برای تهیه اطلاعات
  • دیگر مانند ضریب نرمی، مقدار مصالح روی یک الک ، می توانید از الک های اضافی دیگری استفاده کنید. الک ها را به
  • ترتیب شماره از بزرگ به کوچک و از بالا با پائین روی هم قرار داده و نمونه را روی الک بالایی بریزید. الک ها را به وسیله
  • دست یا به کمک ماشین به مدت کافی تکان دهید. مدت لازم برای تکان دادن الک ها یا با آزمون و خطا و یا طبق بند6-4 به
  • کمک یک نمونه آزمایشی تعیین می گردد.
  • مقدار مصالح روی الک را درحدی محدود کنید که تمامی دانه ها فرصت داشته باشند چندین مرتبه در برابر سوراخ های الک
  • قرار بگیرند. برای الک هایی که سوراخ های آنها کوچک تر از 75/4 میلی متر ( شماره 4 ) می باشد، نباید وزن مصالح باقی
  • مانده روی الک بیش از 6 کیلو گرم بر متر مربع ( 4 گرم بر اینچ مربع ) سطح الک باشد. درمورد الک هایی که سوراخ هی آنها
  • 75/4 میلی متر ( شماره 4 ) یا بزرگتر است ، وزن مصالح روی الک بر حسب کیلو گرم بر متر مربع باید از 5/2 برابر اندازه ی
  • سوراخ های الک ( برحسب میلی متر ) بیشتر نباشد. در هیچ موردی نباید وزن مصالح روی الک به اندازه ای باشد که بافت الک تغییر شکل دائمی بدهد.
  • الک کردن را تا هنگامی ادامه دهید که پس از آن به ازای هر یک دقیقه اللک کردن ، کمتر از 1 درصد وزن مصالح باقی مانده روی هر الک از آن عبور کند.
  • برای تکان دادن الک های مجزا زیر الک را یک تاوه قرار داده و روی هر الک از آن را در پوش بگذارید و به حالت کمی شیبدار در یک دست نگه دارید. الک را با
  • سرعت 150 در دقیقه تکان دهید و در هر 25 مرتبه تکان دادن الک ، آن را به اندازه یک ششم دور بگردانید. برای الک های از 75/4 میلی متر ( شماره 4) باید
  • الک کردن تا حدی ادامه یابد که فقط یک لایه از دانه ها روی الک باقی بماند. اگر اندازه ی الک های مورد استفاده ، الک کردن به طریق فوق را غیر عملی
  • می سازد ، از الک های با قطر 203 میلی متر ( 8 اینچ ) استفاده کنید.
  • در مورد مخلوط های مصالح ریز دانه و درشت دانه قسمتی از نمونه که ریزتر از 75/4 میلی متر ( شماره 4 ) است، را میتوان در روی دو یا چند سری الک توزیع
  • نمود از انباشته شدن بیش از حد مصالح روی الک  های مجزا جلوگیری شود.

*** روش دیگر این است که با استفاده از یک جدا کننده مکانیکی طبق ASTM C702 قسمتی از مصالح ریز تر از 75/4 (شماره 4) را برحسب اندازه کاهش داد. اگر این روش

را به کار می برید، وزن هر یک از قسمت های نمونه اولیه را از رابطه زیر بدست آورید:

وزن قسمتی از نمونه با اندازه مشخص در کل نمونه =A

 وزن قسمت ریز تر از 75/4 میلی متر ( شماره 4) در کل  نمونه=W1

 وزن مصالح ریزتر از 75/4 میلی متر ( شماره 4) پس از کاهش که به طور واقعی الک شده است =W2

 وزن قسمتی از نمونه با اندازه مشخص در نمونه الک شده تقلیل یافته است =B

 در صورتی که از الک ها ی مکانیکی لرزنده استفاده می شود، دانه های بزرگتر از 75میلی متر (3 اینچ)

را باید به صورت دستی الک کرد.

 از کوچکترین الک مورد استفاده شروع کنید و در صورتی که لازم است دانه ها را روی الک بگردانید تا

اگر از سوراخ بخصوصی عبور می کنند،

 چنین فرصتی را بیابند. برای رد کردن دانه ها از الک نباید هیچ نیرویی ببه آنها اعمال شود.

 وزن مصالح مانده روی هر الک را با ترازو با دقت 1/0 درصد وزن نمونه خشک اولیه تعیین کنید. وزن کل مصالح

بعد از الک کردن باید با وزن اولیه

 نمونه کنترل شود و در صورتی که اختلاف این دو بیش از 3/0 در صد باشد ، نتایج قابل قبول نیست.اگر نمونه

قبلاً به روش ASTM C117 ازمایش

 شده است، وزن مصالح ریزتر از الک 75 میکرون (شماره 200) را که به صورت خشک از این الک عبور داده شده

است ، به وزن نمونه اضافه کنید.

 محاسبات

 در صد های عبور کرده ، در صدهای کل باقی مانده یا در صد دانه ها با اندازه های مختلف را با دقت 1/0 درصد

براساس وزن کل نمونه خشک اولیه

 محاسبه کنید. اگر همین نمونه ی ازمایش ابتدا برساس ASTM C117 مورد آزمایش قرار گرفته و بوسیله شستن،

دانه های ریزتر از 75 میکرون از آن جدا شده بود، برای محاسبه ی درصد های مصالح از وزن خشک کل مصالح

( شامل دانه  های ریزتر 75 میکرون) بعنوان مبنای محاسبات استفاده کنید.

 در صورت نیاز ، ضریب نرمی را از جمع درصدهای مصالح درشت تر از الک های زیر ( در صدهای تجمعی مانده روی الک ها )

و تقسیم حاصل جمع بر 100 ،

 بدست آورید : 150 میکررون (شماره 100) 300 میکرون (شماره 50) 600میکرون (شماره 30) 18/1میلی متر (شماره 16)

36/2 میلی متر (شماره 8)

 ، 75/4 میلی متر (شماره 4) 5/9 میلی متر (8/3 اینچ ) ، 19 میلی متر (4/3 اینچ)، 5/37 میلی متر (اینچ) و الک های بزرگتر

 گزارش

بسته به مشخصات مورد نیاز مصالح تحت آزمایش ، گزارش باید شامل موارد زیر باشد.

8-1-1-  درصد کل مصالح عبور کرده از هر الک

8-1-2- درصد کل مصالح باقی مانده روی هر الک

8-1-3- درصد مصالح باقی مانده بین الک های متوالی

درصد ها باید به صورت یک عدد صحیح گزارش شوند، به جز درصد های عبور کرده از الک 75 میکرون

(شماره 200) که اگر کوچکتر از 1 درصد باشد؛، باید با دقت 1/0 درصد گزارش شود.

در صورت نیاز ضریب نرمی باید با دقت 01/0 گزارش شود.

=100 / مجموع درصد مصالح عبور کرده از الک شماره 100 و الک های بزرگتر

 آزمایش:

نمونه ای از بتن تازه در قالبی به شکل مخروط ناقص ریخته می شود و توسط یک میله متراکم میگردد.

سپس قالب بالا آورده می شود و بتن نشست می کند. فاصله بین وضعیت اولیه و تغییر شکل یافته ی

بتن در مرکز سطح بالایی آن انداره گرفته می شود و به عنوان اسلامپ بتن گزارش می شود.

وسایل آزمایش

قالب: نمونه آزمایش باید درون یک قالب فلزی ریخته شود و شکل بگیرد.ضخامت هیچ نقطه ای از فالب کمتر

از 045/0 اینچ (14/1 میلیمتر) نباشد.قالب باید به شکل سطح جانبی یک مخروط ناقص با قطر پایینی 8 اینچ

(203 میلیمتر) و قطر بالایی 4 اینچ (102 میلیمتر) و ارتفاع 12 اینچ (305 میلیمتر) باشد. دامنه ی خطای مجاز

در قطر ها و ارتفاع ±8/1 اینچ (2/3 میلیمتر) می باشد.سطوح پایین و بالای قالب می بایست باز و موازی یکدیگر

بوده و نسبت به محور مخروط زاویه قائمه بسازند. قالب باید دستگیره ها و جاپاهایی داشته باشد. سطح داخلی

قالب باید نسبتا صاف و بدون بر آمدگیهای ناشی از  پرچ ها باشد.

میله ی کوبیدن : میله کوبیدن بایدیک میله فولادی مستقیم به قطر 16 میلیمتر و ارتفاع 124 اینچ (600 میلیمتر) باشد

که نوک آن به صورت نیم کره ای به قطر16 میلیمتر گرد شده است.

صفحه زیر قالب : این صفحه می تواند فلزی ، شیشه ای و یا بتن نفوذ ناپذیر باشد. لیکن نوع فلزی آن مرسوم تر می باشد.

ابزار و وسایل عمومی آزمایشگاه

نمونه

آن بخش از بتن که نمونه های آزمایش از آن ساخته می شوند باید نماینده ی تمام مخلوط باشد

روش آزمایش

قالب را مرطوب کرده و آن را روی یک سطح تخت ، مرطوب، نفوذ ناپذیر و صلب قرار دهید. با ایستادن روی دو جای پا ، قالب را

هنگام پر کردن محکم سر جایش نگهدارید. از نمونه استانداردی که به دست آمده ، قالب را در سه لایه که هر کدام 3/1 حجم

قالب می باشد پر نمایید.

نکته : 3/1 حجم قالب اسلامپ آن را به عمق 67 میلیمتر و 3/2 حجم آن را به عمق 155 میلیمتر پر می کند.

هر لایه را با 25 ضربه ی میلیه ی مخصوص بکوبید. ضربه ها را بطور یکنواخت روی مقطع هر لایه توزین نمائید. برای لایه زیرین لازم

است میله را کمی کج  کرده و تقریبا نصف ضربه ها را در نزدیکی محیط بزنید و سپس بقیه ضربه ها به صورت قائم و در مسیری

مارپیچ به سمت مرکز، ادامه داده شوند. ضربه های لایه زیرین باید طوری باشد که میله در تمام عمق لایه نفوذ نماید. لایه ی دوم

و لایه ی بالایی را نیز طوری بزنید که میله در تمام عمق لایه نفوذ نماید. بنابر این در هر ضربه میله مقداری هم به لایه ی زیرین نفوذ می کند.

درهنگام پر کردن لایه بالایی و قبل از آغاز ضربه ها، آنقدر بتن به داخل قالب بریزید تا بصورت برآمده از قالب بیرون بزند. اگر ضربه زدن باعث شد

که سطح بتن از لبه ی بالای قالب پائین تر بیاید، مقداری بتن اضافه نمائید، طوری که همیشه مقداری بتن اضافی در بالای قالب وجود داشته باشد.

پس از آنکه ضربه زدن لایه ی بالایی پایان یافت با غلتاندن میله روی لبه ی قالب، بتن اضافی را بردارید. سپس بلافاصله قالب را با دقت و بطور قائم

بطرف بالا کشیده و از روی بتن بردارید. قالب را بدون هیچگونه حرکت جانبی یا پیچشی در فاصله زمانی 2±5 ثانیه به فاصله 305 میلیمتر بالا بیاورید.

آزمایش باید از آغاز پر کردن تا برداشتن قالب بدون هیچ وقفه ای انجام شود و زمان آن بیش از 5/2 دقیقه بطول نیانجامد.

بلافاصله با اندازه گیری فاصله ی قائم بین بالای قالب و مرکز سطح بالای نمونه ی تغییر یافته، اسلامپ را تعیین نمائید اگر ریزش یا لغزش معینی

در یکطرف یا بخشی از نمونه رخ دهد، آزمایش مردود می باشد و لازم است آزمایش مجددی با استفاده از بخش دیگری از بتن انجام شود.

اگر در دو آزمایش متوالی روی بتن، ریزش یا لغزش بخشی از نمونه مشاهده شود، احتمالا بتن فاقد شکل پذیری و چسبندگی لازم برای انجام آزمایش اسلامپ می باشد.

گزارش اسلامپ نمونه را با دقت 6 میلیمتر بصورت زیر محاسبه و ثبت نمائید:

ارتفاع نمونه بعد از نشست – 305 (میلیمتر) = اسلامپ(میلیمتر)

روش دیگر آزمایش 

شرح آزمایش

الف – وسایل مورد نیاز

*دستگاه نمونه گیر اسلامپ

*سینی فلزی

*میلگردی به طول 35 سانتیمتر که  در یک سر آن خط کشی به عرض 5 سانت قرار دارد .

*یک عدد میگرد ساده به طول 40 الی 50 سانت که برای متراکم کردن بتن داخل مخروط به کار می رود

*وسیله سنجش ارتفاع ترجیحا" یک عدد متر کوچک

ب – روش آزمایش

در کارگاه به هنگام بتن ریزی قسمت های مختلف سازه آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک بر اساس اردر صادر شده

از طرف پیمانکار نسبت به اخذ یک یا چند نمونه بتن از محل بتن ریزی بایستی آزمایش اسلامپ انجام شود و نتیجه

آن در گزارش ذکر گردد.

بر روی مقدار بتنی که برای نمونه برداری از مجموعه بتنموجود در پایکار جدا نموده ایم قبل از انجام نمونه برداری باید

آزمایش اسلامپ صورت گیرد برای این منظور ابتدا مخروط اسلامپ را بر روی سینی مربوط و در محل خود مستقر

می نمائیم .این عمل باید در سه مرحله انجام گیرد که در هر مرحله یک سوم از ارتفاع مخروط را که برابر 10 سانت

می باشد با بتن پر نموده و نسبت به ویبره یا متراکم کردن بتن یا میله مخصوص اقدام می گردد.

در مرحله اول باید عمق فرو رفتن میله تراکم در داخل بتن به انذدازه عمق بتن و تا کف باشد اما در دو مرحله بعد باید

به جهت  حصول پیوستگی در بین دو لایه به اندازه  تقریبی 3 الی 5 سانت میله تراکم را داخل لایه زیرین فرو برده و بدین

ترتیب نسبت به نواخت 25 ضربه به شرح فوق اقدام نماییم .

پس از اتمام سه مرحله فوق و پر شدن مخروط با یک خط کش فلزی و یا هر نوع وسیله ممکن سطح بتن را صاف نموده 

تا با لبه قائده بالایی در یک تراز قرار گیرد. پس از این مرحله از دستگیره های جانبی مخروط گرفته چفت و بست مخروط

به سینی را باز  می کنیم و به آرامی با سرعتی ملایم و ثابت بدور از هر نوع عجله به  صورت قائم مخروط را از روی بتن بر می داریم .

پس از اتمام سه مرحله فوق و پر شدن مخروط با یک خط کش فلزی و یا هر نوع وسیله ممکن سطح بتن را صاف نموده تا

به لبه قائده بالیی در یک تراز قرار گیرد پس از این مرحله از دستگیره های جانبی مخروط گرفته چفت و بست مخروط به سینی

را باز می کنیم و به آرامی با سرعتی ملایم و ثابت بدور از هرنوع عجله به صورت قائم مخروط را از روی بتن بر میداریم .

پس از برداشتن مخروط بتن مقداری افت خواهد کرد پایه میله ای که به سر آن یک خط کش وصل است را چرخانده و دقیقا"

بر روی بتن قرار می دهیم تا ارتفاع ریزش بتن بسنجیم با متر کوچکی که در اختیار داریم ارتفاع مابین سطح بالای بتن تا زیر

خط کش فلزی را اندازه می گیریم عدد بدست آمده به عنوان عدد اسلامپ شناخته می شود.میزا ن اب موجود در بتن عامل

اصلی روانی یا سفتی در بتن می باشد

- روابط وزنی و حجمی

 نمودار فاز (دیاگرام فازی )

خاک ها از سه فاز جامد مایع و گاز تشکیل شده اند فاز جامد خاک را دانه های معدنی تشکیل می دهند

آب به عنوان فاز مایع و فاز گاز به شکل هوا فازهای دیگر تشکیل دهنده ی توده ی خاک هستند ،هرچند

سایر اجزاء نظیر مواد آلی ،ناخالصی ها و گاز ها و مایعات هیدرو کربنی نیز می توانند در ساختار خاک

وجودداشته باشند .هر سه فاز می بایست جهت ارزیابی روابط بین وزن و حجم و همچنین تعیین پارامترهای

مشخصه ی مصالح در نظر گرفته شوند این روابط و پارامترهای مشخصه ی مصالح در نظر گرفته شوند.این

روابط و پارامترها جهت ارزیابی خصوصیات مهندسی و محیطی خاک و نیز رفتار خاک ها دارای اهمیت هستند .

وزن واحد جهت تعیین فشاری که توده ی خاک روی خود و سازه اعمال می کند دارای اهمیت است .ارزیابی وزن واحد خاک ها

در تعیین تنش های قائم درجا ضروری هستند به علاوه اندازه گیری وزن واحد جهت کنترل کیفیت درساخت خاک ریزها،پی ها

،پایه ها،و سایر سازه های خاکی نقش اساسی دارند .

• وزن مخصوص
• نسبت پوکی
• نسبت تخلخل
• محتوای وزنی آب
• درجه اشباع
• محتوای حجمی آب
• چگالی نسبی (خاکهای درشت دانه)

تلفیق  کمیت های معمول خاک ها

اگر چه وزن مخصوص در بیشتر کانی های خاک در بازه ی کوچک تغییر می کند ( بیشتر مقادیر بین 2.6 و 2.8 قرار می گیرند.

جدول 2-1 را مشاهده نمایید) وزن واحد در خاک ها بین 12 کیلومتر مکعب جهت نهشت های  سست و 20 کیلونیوتن بر متر

مکعب (جهت خاک ها متراکم )تغییر می کند.این موضوع را میتوان به سادگی با توجه به تغییر در تخلخل خاک ها توضیح داد.

همچنین یک رابطه ی برگشتی واضح بین تخلخل و اندازه ی دانه ها وجود دارد

آزمایش فشارسنجی  (PMT)  

آزمایش فشارسنجی  (PMT) جهت اندازه گیری فشار و حجم به منظور تعیین فشار و مقاومت خاک مجاور مورد استفاده قرار می گیرد .

الف - مخروط های پیزو معمولی

ب - آرایه های نفوذ مخروط مربوط را با کمک گرفتن از وزن ارابه به عنوان نیروی عکس العمل درون خاک هل می دهد.

ج- نمودارهای نوعی مخروط های پیزو و تفسیر داده ها.

تجهیزات داخل چاه از پیش حفاری شده قرار گرفته و با یک مته حفار وصل می شود تا یک فشار سنج خودکار را به وجود بیاورد.

فشارسنج یک بالن استوانه ی بوده که داخل زمین قرار می گیرد و با فشار باد پر می شود .

انبساط حجمی بالن تا زمان گسیختگی خاک با رسیدن فشار به حد وسیله اندازه گیری ادامه می یابد.حد وسیله زمانی است

که کل حجم محفظه ی منبسط شده دو برابر محفظه ی اولیه باشد.

نتایج PMT  اندازه گیری های مستقیم تری از تراکم پذیری خاک وتنش های جانبی را نسبت به SPT و CPT ارائه می دهد تنها

نقص این آزمایش مشکلات اجرایی آن است بدین معنی که مجری می بایست در اجرای آن ماهر باشد.

این آزمایش هراز چند گاهی در اکثر کشورها انجام می شود اما پیش بینی می شود در آینده استقبال بیشتری گردد.

 شناسایی ژئوفیزیکی

برخلاف آزمایشاتی که قبلا" مورد بحث قرار دادیم روش شناسایی ژئوفیزیکی امکان ارزیابی سریع از لایه های خاک زیرین و نیز

امکان پوشش نواحی بزرگ تر را فراهم می آورد ودر برخی موارد ارزان تر می باشد .نتایجی که از این آزمایش ها به دست می آیند

صریح نبوده و نیاز به تفسیرهایی موردی (توسط استفاده کننده) دارند .

سه مورد از اکتشافات ژئوفیزیکی عبارتند از :

انکسار لرزه ایی

مقاومت الکتریکی و لرزه ای چاه به چاه (جهت اطلاعات بیشتر به بوتلر 2005 مراجعه شود )

انعکاس لرزه ایی مظالعات انکساری هستند که جهت انجام این آزمایش یک وسیله ی کوبنده چکش یا یک بار انفجاری

کوچک جهت ایجاد یک اثر روی یک نقطه ی کوچک A روی سطح استفاده می شود و زمان رسیدن اعوجاجات در نقطه ی دیگر مشاهده

و ثبت می شوند. رسیدن اعوجاجات با یک ژئوفون ثبت می شود .امواج لرزه ای حرکت کننده در مصالح خاک و سنگ مرتبط با چگالی

والاستیسیته ی مصالح هستند .اگر خاک خیلی متراکم باشد سرعت حرکت امواج لرزه ای حرکت کننده به سمت پایین نقطه ی اثر درون

خاک طوری منکسر می شوند که به صورت طولی درون بخش بالایی لایه ی خاک حرکت کرده و سرانجام سطح زمین برمی گردند.

این تکنیک جهت تخمین عمق لایه های سخت مکان یابی چاه های فاضلاب و پیدا کردن عمق آب زیر زمینی به کار می رود.

مطالعات لرزه ای چاه به چاه و درون چاهی از سرعت موج برشی جهت محاسبه ی مدول برشی خاک در عمق مشخص استفاده می کنند.

به طوری که جهت مطالعات لرزه ای چاه به چاه دو چاه در فاصله ی مشخص از هم حفاری می شوند یک منبع موج لرزه ای درون یکی از چاه ها قرار داده شده

و درون چاه دیگر یک دستگاه گیرنده موج قائم نصب شده که امواج فرستاده شده را ثبت می نماید .جهت مطالعات لرزه ای درون چاهی تنها یک چاه حفر می شود.

به صورتی که گیرنده ی سرعت درون آن نصب شده و امواج لرزه ای ازروی سطح زمین منتشر می شوند .روش مقاومت الکتریکی با به کار بردن یک

جریان الکتریکی مقاومت در مقابل حرکت را در مسیر خاک تعیین می کند انواع خاک ها با مقادیر مختلف تجمع یون های محلول درآب دارای مقاومت الکتریکی

مختلفی هستند.جهت این هدف چهار الکترود در یک خط سیستم روی سطح قرار داده می شوند،یک جریان الکتریکی بین دو الکترود برقرار شده و افت ولتاژبین

دو الکترود دیگر ثبت می شود تا وجود و عمق لایه های مختلف خاک و عمق جدولآب زیرزمینی تعیین شود.

نتایج مطالعات شناسایی خاک

مهندسی ژئوتکنیک به ثبت و نگهداری سازمان یافته ی اطلاعات حاصل از مطالعات شناسایی خاک نیاز دارد.به همین دلیل تهیه و رسم یک نقشه یا طرح مهندسی

جهت تعیین موقعیت ها و وضعیت های شناسایی خاک به شکلی که تمام گودال ها ،چاه ها و موقعیت آزمایش ها به طور مشخصی مکان یابی شوند بسیار حائز اهمیت است.

یک مثال کلی از طرح مهندسی جهت تعیین موقعیت چاهای شناسایی خاک در یک سایت ساختمانی را نشان می دهد . اطلاعات به دست آمده از چاه های مختلف معمولا"

در پروفایل های خاک ارائه شده و در قالب جدول مرتب سازی می شوند .

اطلاعات جهت هر یک از لایه های خاک ارائه می شوند که شامل توصیف و طبقه بندی خاک .عمق جدول .آب زیرزمینی.میزان آب درجا.حد روانی و خمیری.مقادیر ضربه ی SPT 

نتایج آزمایش SV و سایر مقادیر به دست آمده از آزمایشات آزمایشگاهی فشاری محدود نشده است .

پروفیل خاک همچنین می بایست شامل اطلاعات مورد نیاز جهت شناسایی کامل پروژه .کارفرما.شرکت آزمایش کننده ی خاک .موقعیت چاه ها .وسیله ی حفاری .زمان .آب و هوا.

نوع پوشش ها. نمونه گیر . نوع چکش و مواردی نظیر آنها باشد.

-آزمایش نفوذ استاندارد   (SPT)

آزمایش  spt  متداول ترین آزمایش می باشد  این آزمایش به شکل صحیح . مناسبی جهت اجرای مهندسی در

اواخر دهه ی 1920 طراحی شده و اکنون نیز در سراسر جهان کاربرد دارد. این آزمایش از لحاظ اجرایی بسیار ارزان است و جهت

تعیین خصوصیات خاکها به ویژه در خاکهای درشت دانه به کار می رود.

جهت آزمایش یک نمونه گیری قاشقی دوکفه ای توسط یک میله ی حفار متصل شده در درون خاک را با یک چکش حفر میشود از

این نمونه گیری جهت گردآوری نمونه های دست خورده به منظور طبقه بندی نمونه های خاک در آزمایشگاه استفاده میشود.

فرایند آزمایش :

• ابتدا یک گودال را تا عمق مشخصی حفر می کنیم و ابزار حفاری را از محل خارج می سازیم .

• نمونه گیری ،قاشق دو کفه ای درون گودال قرار داده شده و به میله فولادی متصل می شود.میله فولادی نمونه گیر را بایک چکش با نیروی با نیروی 326نیوتن به یکدیگر وصل می کند.

• چکش را تا فاصله 067 میلیمتری بالا برده سپس رها می شود .این عمل تا زمانی که نمونه گیری به اندازه 754 میلی متری درون خاک فرو رود ادامه می یابد.

• تعداد ضربات در بازه های 051 میلی متری ثبت می شود.

• شماره ی N  که از جمع بستن تعداد ضربات جهت بازه های اولین نمونه گیری 150 میلی متر به دست می آید محاسبه می شود مقدار اولین 150 میلیمتر

• به منظور ارجاع دادن استفاده نماید.

• خارج کردن قاشق نمونه گیری ، خارج کردن خاک جهت نمونه گیر و حفظ نمونه جهت آزمایشات در آزمایشگاه می باشد.

• حفاری گودال جهت اعماق بیشتر و تکرار آزمایشاتی که ذکر شد.

 آزمایش نفوذ مخروط(C P T)

آزمایش C P T  به طور متداولی در اروپا (جهت سالیان طولانی ) مورد استفاده قرار می گیرد و در آمریکای شمالی نیز در حال حاضر متداول می باشد .

تحقیقات گسترده ای روی آزمایش C P T  و مفید سازی آن جهت کارهای مهندسی انجام شده است .دو نوع از مخروط های مورد استفاده در C P T

شامل مخروط پیزو می باشند .جهت انجام C P T مخروط که روی یک ارابه سوار است درون زمین رانده می شود و یک پیستون هیدرولیکی با نیروی

30 تنی را هل می دهد و حس گرها در مخروط مقاومت نفوذ را اندازه میگیرند.

مقاومت مخلوط  نیروی کل مخروط تقسیم بر سطح تصویر آن است اصطحکاک جانبی مخروط مجموع نیرو اصطحکاکی عمل کننده در غلاف های

اصطحکاکی تقسیم بر مساحت سطح مقطع آن می باشد.همچنین حس گرهای مخروط پیزو جهت اندازه گیری های فشار آب حفره ای تولید شده

طی پیش رانش حفره در خاک به کار می رود. اندازه گیری های فشار آب حفره ای به تعریف نوع خاک و ارزیابی های خصوصیات در جای خاک شامل

ضریب تحکیم، رسانش هیدرولیکی کمک می کند .

چکش SPT خاک ابزاری جهت تعیین میزان نفوذ در خاک به خصوص در خاک های درشت دانه بوده و در محل پروژه مورد استفاده قرار می گیرد.

آزمایش spt خاک در حال حاضر یکی از پرطرفدارترین آزمایش های صحرایی می باشد و علت آن ارزان بودن ، ساده بودن و وجود مطالعات و نتایج فراوان برای تعیین پارامترهای خاک توسط آزمایش SPT می باشد.

مشخصات چکش SPT خاک:

1- دارای میله ای به طول 1080 mm 

2- دارای وزنه پرتاب به میزان 10 kg 

لطفاً برای اطلاع از نحوه انجام آزمایش SPT اینجا کیک نمایید.

تمامی دستگاه های شرکت کیمیاگران جوان دارای 3 سال گارانتی و 10 سال خدمات پس از فروش می باشد .

دستگاه هواسنج بتن برای تعیین مقدار هوای مخلوط بتن تازه براساس تغییر حجم آن تحت اثر فشار انجام می گیرد.

روش تعیین درصد هوای بتن:

نمونه بتن را در لایه های مساوی در ظرف اندازه گیری بریزید.هر لایه را توسط میله یا از طریق لرزاندن متراکم نموده و لایه متراکم شده آخر را صاف کنید. برای بتنی که اسلامپ آن بیش از 3 اینچ (76 میلیمتر) است،نباید از لرزاندن استفاده نمود.

برای اطلاع از نحوه انجام آزمایش دستگاه هواسنج بتن لطفاً کلیک نمایید.

تمامی دستگاه های شرکت کیمیاگران جوان دارای 3 سال گارانتی کتبی و 10 سال خدمات پس از فروش می باشد .